<<Մեծն Գեթսբին>> սկիզբն է եղել իմ ամերիկյան գրականության ուսումնասիրության ճանապահին։ Կարդալով գիրքը և դիտելով ֆիլմը՝ կարող եմ վստահ ասել, որ այն ունի բոլոր իրավունքները համարվելու <<դասական>> գրականություն։ Տեսարանների նկարագրությունները, կերպարների բացահայտումը և բառերը, որոնցով այս ամենը արված է, ուղղակիորեն հիասքանչ են։ Գիրքը նկարագրում է ամբողջ պատմությունը դիտորդի կողմից՝ գլխավոր հերոսը Գեթսբին է, բայց մենք չենք հետևում պատմությունը իր տեսանկյունից, նրա մտքերը մեր համար գաղտնի են մնում, որը տալիս է իրեն իր խորհրդավոր կարգանիշ և հնարավորթյուն է տալիս կարդացողին լրացնել իր հատկանիշները։ Սկզբից անհասկանլի է, թե ում կողմից մենք պետք է լինենք, անհասկանալի է, թե արդյոք Գեթսբիի սերը ամուսնացած կնոջը բարոյապես ճիշտ է, բայց պատմության ընթացքում իմանում ենք, որ կնոջ ամուսինը դավաճանում էր իրեն, և ամեն ինչ իր տեղն է ընկնում։ Արդեն հասկանալի է դառնում, թե ինչու է նրանց ամուսնությունը այդքան անկայուն տպավորություն թողնում, հասկանալի է դառնում հերոսների արարքները, և գիրքը դառնում է շատ ավելի հետաքրքիր, որովհետև Գեթսբիի երջանկությունը արդեն բարոյապես ավելի ճիշտ է թվում։ Գրքի ավարտը շատ հետաքրքիր էր այն իմաստով, որ ամեն ինչ ավարտվում է Գեթսբիի մահով։ Ամբողջ գրքի ընթացքում մենք տեսնում ենք Գեթսբիին ինչպես անկրնկնելի, ազդեցիկ և խորհդավոր կերպար և վերջում նա ուղղակի մահանում է թյուրիմացության պատճառով։ Սա ուղղակի մեզ թողնում է շոկի մեջ և ինչպես արդեն տեսանելի պայծառ ապագան ուղղակիորեն ոչնչանում է մեկ վարկյանում։ Գեթսբիի բոլոր տանջանքները և իր անպարտելի կերպարը ոչնչանում է մեր աչքերի դիմաց։ Գիրքը սկզբից մինչև վերջ մեզ պահում է լարված իրավիճակում և ավարտում է՝ մեր բոլոր սպասելիքները պատուհանից նետելով, որը իմ կարծիքով ուղղակիորեն հանճարեղ է։ Ֆիլմը շատ նման էր գրքին, և ես մեծ տարբերություններ չնկատեցի, Բազ Լուրմանը՝ ֆիլմի րեժիսորը, իմ կարծիքով շատ լավ աշխատանք է կատարել գիրքը իրականություն բերելու մեջ։ Իմ խորհուրդն է՝ առաջինը կարդալ գիրքը, հետո դիտել ֆիլմը, որովհետև գրքում հերոսները ավելի լավ են նկարագրված, որովհետև ժամանակի հետ խնդիր գրքերում գոյություն չունի։ Ֆիլմը կարողանում է պատկերացումները տեղադրել տեսադաշտում և պատկերել ավելի հասկանալի միջավայր՝ զոհաբերելով հերոսների հատկանիշների բացահայտումը։ Ավարտելով կարող եմ ասել, որ գիրքը պետք է միանշանակ կարդացվի անգլերեն լեզվով, հեղինակի գրված բառերով, որպեսզի ավելի լավ ընկղմվել պատմության մեջ, և նույնիսկ ավարտը իմանալը չի խանգարում այս գլուխգործոցը վայելելուն։